Een leuke vliegreis en op zijspoor gezet ;-)

Het was een leuke maar lange dag.

We zouden vanmorgen om 06.30 uur opgehaald worden door mijn vader. Aangezien hij nooit te laat is (en wij ook niet ;-)) stonden wij klokslag 6.30 gereed. De zon kwam op toen we naar Schiphol reden. Een mooi begin van de dag.

Het inchecken liep gesmeerd, we waren zo door de douane. Al snel zagen we een pinautomaat waar je dollars uit de muur kon 'trekken'. Er was nog een stel voor ons en die namen er de tijd voor. Het lukte niet en de vrouw begon zich ongemakkelijk te voelen en zei een aantal keer tegen haar man laten we maar stoppen. Hij was van het vasthoudende soort en wist van geen wijken. Het lukte de vrouw wel om dollars te pinnen. Hij stond druk met zijn telefoon te prutsen en wist van geen wijken. De rij was lekker uitgebreid en kennelijk werd het hem toch te gek. Hij gaf het op. Wij lopen naar de automaat en binnen een minuut hebben we dollars gepind. Har kon het niet laten en laat een triomfantelijk geluid horen. De man keek geïrriteerd om. Grrrr je zag hem balen. Onze eerste vrienden hadden we gemaakt.

We hadden zin een bakkie koffie en terwijl we daar van zitten te genieten kunnen we ongegeneerd meeluisteren met gay vrienden die zeg maar enigszins opgewonden waren. We hoorden alle ins en outs tot zelfs het uitpakken van de edele delen. En dat allemaal op de vroege ochtend. We hebben de verdere details maar niet afgewacht.

Op zo'n vliegveld hoef je, je nooit te vervelen. Er is zoveel te zien. Het valt ons op dat er kennelijk sprake is van een rangorde onder de piloten. Afhankelijk van de strepen op hun mouwen lopen ze netjes op volgorde. Degene met de meeste strepen voorop. Wij vinden het wel lachen. Soms wordt onze stelling in twijfel gebracht, want dan houden ze zich niet aan de hiërarchie haha.

We gaan door de beveiliging en er is er 1 die zijn taak wel heel serieus oppakt. Hij controleert de paspoorten op een computer. Zo ook bij ons. We worden aan een statafel geplaatst en hij kijkt ons streng aan en vraagt; Zijn de koffers van onszelf, hebben we iets van iemand aangenomen, zijn we steeds bij onze koffers in de buurt gebleven etc??? De koffers hebben we al een paar uur geleden ingeleverd, maar goed kennelijk zijn onze antwoorden bevredigend, want we krijgen een stickertje op ons paspoort. Na een securitycheck worden we volledig vertrouwd en mogen we plaatsnemen in de wachtruimte.

We hebben goed zicht en ineens zegt Har tegen mij: 'Volgens mij gaan we met een ouderen reis mee.' Daar komt de bemanning aangelopen. We schatten in dat zij met elkaar toch wel zo'n 400 jaar vertegenwoordigen. Het positieve is dat zij veel ervaring hebben. Ze gaan achter ons zitten en het is een gezellig stel. Ze lachen veel en hebben de grootste lol met elkaar. Alleen de piloten hebben samen maar 2 strepen op hun mouw. Zouden zij omgeschoold zijn?? Dan vraag je, je toch af hoe het met die ervaring zit.

Maar we hebben vertrouwen en dat wordt alleen maar beter, want er komt nog een piloot bij met 3 strepen. Het werkt wel op ons lachspieren. In plaats van de Benidorm Basterds hebben wij de United Airline Basterds haha. Samengevat komt het er op neer dat er in de cockpit zo'n 150 jaar zit en in de cabine voor 250 jaar rondloopt ;-)

Onder het cabinepersoneel loopt een type die ons doet denken aan HELGA uit de serie ALO ALO. Helga scharrelt in de serie met 'Der Her Flick'. Ze lijkt er echt op. Zij heeft het haar strak vastgemaakt op haar hoofd, draagt een zwarte bril en kijkt erg streng. Al je niet doet wat zij wil, nou dan kan het wel eens roken. Har zegt; 'Met haar moeten je geen ruzie krijgen.' Wij hebben de mazzel dat Helga voor ons zorgt. We kunnen dus optimaal genieten. Ze deelt het eten rond en iedereen heeft de keus uit Kip of Vegetarisch. Alleen wij niet. Wij krijgen de kip zo op ons tafeltje gekwakt. We zitten op de laatste rij en kennelijk zijn de vegetarische maaltijden op. Het zou logisch zijn als Helga dat even verteld had. Echter Helga behoort niet tot het sociale type.

Er wordt een portefeuille gevonden en bij ons neergelegd. Har houdt wel van een uitdaging en besluit om Helga het heugelijke nieuws, van van de vondst, mede te delen. Nou Helga stelt ons niet teleur. Als Har haar aanspreekt, krijgt hij direct een geïrriteerde blik en een kort antwoord. Maar als blijkt dat Har zijn bedoelingen goed zijn, ontdooit zij een beetje. Of het is zijn charme ;-).

We vliegen rustig door en Helga deelt drinken uit en raakt toch aan de praat met een man die zij kennelijk leuk vindt. Het is de enig waar zij langer mee praat. Huhh zie ik het nou goed. Helga mist een paar tanden in haar ondergebit. Ik blijf gebiologeerd kijken. Ja het is echt waar ze mist onder twee tanden!!! Dat zie je alleen als zij lacht en dat doet zij niet veel. Alleen bij die man die zij leuk vindt.

Ik bedoel het niet verkeerd, maar het beeld dat je hebt van stewardessen is toch wel iets anders dan Helga. Maar genoeg gezegd over Helga. De bemanning is wat degelijk gekleed. Keurig in zwart/grijs met wit. Behalve de vrouwelijke purses. Zij onderscheid zich met een kobaltblauw jurkje met een flinke paarlen ketting en armband. Ineens loopt de purser te koketteren met 1 van de iets jongere stewards. En dat gaat niet onopgemerkt voorbij voor iedereen die in de buurt is. Ze zegt keihard; "Hallo mooie jongen, ja ik mijn ogen gericht op jou!!!" Daarbij schut zij met haar hoofd, en fladdert met haar wimpers. Hij voelt zich wat ongemakkelijk. Ik zie Har echt met open mond kijken haha. We kunnen niet zeggen dat er niets te beleven is aan boord. Was onze eerste indruk van de United Airline Basterds toch niet zo gek ;-)

Na al deze ervaringen komen we aan in Washington. Het is daar warm en mooi weer. We hebben hier een overstap naar Los Angeles met een wachttijd van een paar uur. De tijd gaat snel en we kunnen al weer instappen in het vliegtuig (met jonger personeel hihi). Al snel zijn we aan het taxien, maar..... daar is de stem van de captain met de mededeling dat er een zware storm heerst aan de westkust. Laten we daar nou net naar toe moeten. Hij heeft de keus om een uur te wachten of om een stuk om te vliegen. Hij gaat in overleg. Even later taxiën we toch verder en we denken oké hij vliegt om. Nou mooi niet hij gaat naar een 'zijspoor' en zegt: " mensen we wachten hier en jullie kunnen jezelf even vermaken." We wachten tot de storm geluwd is. Nou gaan wij ook voor veiligheid en hebben we geduld.

Na een uur wordt het sein gegeven dat we echt gaan vertrekken. Na bijna 5 uur landen we dan op het vliegveld van Los Angeles. Het was een rustige vlucht ;-)

Op weg naar onze huurauto. Nou dat is er één. Het type slagschip. Har is helemaal in zijn nopjes. Het hotel ligt maar 5 minuten rijden van de luchthaven. Dat vinden wij niet erg, want na 25 uur reizen zijn we wel toe aan een lekker bed. Het is een mega groot hotel en al snel liggen we uitgevloerd aan jullie te denken ;-)