Route 66 en treinen spotten

Gisteravond hebben we een stuk langs de Colorado River gelopen. Dat was een mooi gezicht. Er waren twee wasberen in het water eten aan het zoeken. Is eigenlijk wel bijzonder dat die dieren vlak naast de gokwereld met al zijn lichtjes en neonreclames gewoon lekker aan het poedelen zijn . De wasberen doen alles op eigen kracht en de casiono´s alles met elektriciteit. Want aan energiebesparing doen ze hier niet hoor.

We zijn gisteren in 1 van de restaurants wezen eten. Er was een aanbieding van een menu voor 12 dollar. Eigenlijk had dit al een signaal moeten zijn, maar we lieten ons tocht verleiden haha. Het begon goed. We kregen een heerlijke brocoli/kaassoep. We waren aangenaam verrast. Dat ging snel over toen we het vlees kregen. Het was een groot stuk, ons bord was bijna gevuld met…….. vlees met enorm veel vet en zeen. Brrrrrrr als er iets is dat ik vies vind dan is het een vet randje. Dit was vet met een klein stukje vlees. Wat overigens erg goed van smaak was. Na kunstig snijden hebben we dat er tussen uit kunnen vissen haha. Het ijs was weer prima. Net als het bier en de wijn. Dus samengevat hebben we niet slecht gegeten.

Vanmorgen rond 07.30 uur waren er nog of al weer mensen aan het gokken. Gisteren stonden we in de lift met een ander echtpaar en die vroegen of wij ook al geld hadden verloren. Toen hadden we onze 2 dollar nog niet vergokt en we zeiden dat we net waren aangekomen. De vrouw van het echtpaar zat vanmorgen aan een speelautomaat. Misschien was zij wel heel de nacht doorgegaan.

We ontbijten in 1 van de restaurants van het hotel en daarna gaan we de auto halen zodat we de koffers in kunnen laden en uit kunnen checken. Het beloofd weer een leuke dag te worden. Vandaag gaan we heel de dag Route 66 rijden. We rijden door kleine dorpjes/gehuchten. De Route 66 loopt langs de spoorlijn, waarvan wij denken dat het, het Santa Fe spoor is.

We hebben al een aantal lange treinen gezien met meerdere locomotieven. We willen daar graag foto´s van maken. Har gaat off the road en we rijden parallel aan het spoor. In de verte zien we de koplampen van de trein en we springen uit de auto om foto´s en een videofilmpje te maken. De machinist toetert er op los en als Har aan hem zwaait, zwaait hij vrolijk terug.

Onze volgende stop is in Hackberry. Daar is een General Store waar alles nog in de jaren 50 stijl is. Er hangen veel foto´s van Route 66, cowboys, filmsterren, hot rods auto´s en nog veel meer. Er is ook een zogenaamde Fender gitaar, Route 66 neonreclames, jukebox en een ingelijst portret van Elvis. Het is een leuke historische plek. We maken veel foto´s, zetten Duitsers en Engelsen op de foto. Echt een leuke plek.

Terwijl ik foto´s aan het nemen was, heb ik waarschijnlijk per ongeluk de foto´s van de lange trein verwijdert. Rododendron!! Dat was niet de bedoeling. Dan nog maar een keer langs de spoorlijn staan haha. Als we een klein stukje doorrijden is er weer een mogelijkheid om bij het spoor te komen. We hoeven niet lang te wachten als we in de verte alweer een trein aan horen komen. Dit keer gaat het helemaal goed.

We hebben gelezen dat in Seligman bij Snow Cap Drive-In erg goede hamburgers worden verkocht. Maar het bekendst zijn zij om hun humor. Buiten staat bijvoorbeeld een bord.. Sorry wij zijn open of op de menukaart.. cheeseburger met cheese. Er wordt geschreven dat van over de hele wereld men hier naar toe komt om de hamburgers en grappen te ervaren. Nou dat lijkt ons ook wel wat. Als we aankomen zien we direct een oude auto met Kerstman en Kerstboom. Er is ook een zeer bijzonder toilet. Een houten krotje, dat van binnen overigens keurig schoon en netjes is.

Om een burger te kopen moet je via een klein gangetje naar het loket. Het gangetje is helemaal volgeplakt met visitekaartjes, geld, foto´s en zelfs een tandenborstel. We wachten rustig onze beurt af. Ze zijn daar rap van de tongriem gesneden en hebben echt overal een antwoord op. De verkoper vraagt aan de vrouw of zij een bonnetje wil en dreigt met een bus mosterd. Het lijkt net of er mosterd uit komt, maar alles is nep. Als je wat te drinken hebt besteld krijg je een berg rietjes voor je neus en kun je de kleur uitkiezen. In de keuken is het een bonte verzameling van spullen. Ze vragen je naam, want de burger krijg je via een ander loket aan de buitenkant aangereikt. Echt lachen. Als Har betaald, houdt hij expres het geld vast. Want plagen kan hij ook. Hij krijgt gelijk te horen dan kost het 100 dollar. Er hangt een zeer gezellig sfeertje. En de burger is echt SUPER lekker!!

Nu onze magen gevuld zijn, gaan we weer op pad. We hebben de woestijn inmiddels verlaten en het landschap verandert in prachtig groen en bergachtig. We zien ook voor het eerst paarden en koeien. Die hebben we al die tijd niet gezien in die hitte.

Onze volgende bestemming is het plaatsje Williams. Deze stad heeft lang getracht om de Route 66 in stand te houden. In 1984 hebben ze het onderspit moeten delven voor de nieuwe autosnelweg. De bewoners hebben de stad in ere hersteld en als je er nu loopt kun je de sfeer van vroeger nog proeven. De panden zijn in oude glorie terug gebracht en er zijn nog prachtige oude lantaarns. Uiteraard is het ook wat toeristisch, maar dit gaat niet ten koste van de sfeer.
Elke dag vertrekt om 09.30 uur vanaf het station een trein naar de Grand Canyon, die om 17.45 uur weer terug komt. Er staat nog een oude stoomlocomotief en wat wagons.

We hebben zin in een drankje en strijken in een tentje neer. Bestellen een IJsthee en sinaasappelsap. Heerlijk even de sfeer opsnuiven. Na een poosje vraagt Har om de rekening. Is dit alles vraagt de ober. Ja zeggen wij. Nou dan hoef je niets te betalen. Huh, zitten we nu in Candid Camera. Maar we hoeven echt niets te betalen. Nou dat is toch wel bijzonder. Het waren ook geen kleine lullige glaasjes, maar echt van die Amerikaanse emmers. We bedanken hartelijk.

We kopen nog wat in een winkeltje en na het afrekenen mogen we nog aan het rad van fortuin draaien. Laten we nu weer prijs hebben. We gaan niet als multimiljonairs terug naar Holland hoor. We kunnen een zogenaamde moodring uitzoeken. Je maakt wat mee op zo´n dag. We moeten er wel om grinniken.

Het wordt tijd om naar ons hotel te gaan. Met de TomTom is dat geen probleem en we hebben het al weer snel gevonden. Het laat zich aanzien dat internet het doet en ik hoop eindelijk weer foto´s bij te kunnen voegen. Kan nog niet beloven dat dit lukt.

Vlak bij ons hotel loopt de spoorbaan. Zijn we heel de dag op treinenjacht geweest, komen ze hier gewoon voorbij. Har gaat even kijken en hij ziet een Bulktrein met 4 locomotieven aan de voorkant, 2 locomotieven in het midden en 2 aan het eind. Dat is dan een flinke vracht als je daar 8 locomotieven voor moet inzetten.
We gaan straks Flagstaff nog even onveilig maken.