Een ruige dag :-)

Vanmorgen spraken we met Theo (de eigenaar) over de ezeltjes op zijn terrein. Hij was er gisteren niet, maar gaf aan dat hij niet zit te wachten op ezels. Hij had speciaal een hek laten plaatsen, omdat zij eerder de bladeren van zijn palmen opaten.

Aan de andere kant kon hij er net als ons wel om lachen. De ezels gaan hier gewoon hun eigen gang. We hadden ze nog niet eerder in de buurt van ons complex gezien. Gisteravond hoorden wij wel ezels. Toen wij naar onze kamer liepen, zagen wij er drie staan naast de auto’s. Toen ik foto’s nam, maakten zij zich uit de voeten :-)

Het was vandaag overwegend zwaar bewolkt, maar nog steeds heerlijk. We rijden nog steeds met de ramen open. Af en toe doen wij ze dicht als er een korte flinke bui is. Zoals elke morgen zijn we weer in het centrum gaan kijken of er weer een cruiseschip lag. Dit keer waren het er twee. Op zo’n moment komen er ruim 5000 toeristen ineens het eiland op. Het is dan ook een drukte van belang. Veel toeristen vertrekken met busjes voor een excursie. Voor het eiland heel goed, want zij leven hier van het toerisme.

We gaan nog een keer naar het Washington Nationaal Park. De zee is niet echt ruig, maar dat is de weg door het park wel. We worden flink door elkaar geschut haha. Als je voor de tweede keer door zo’n park rijdt, kijk je toch weer naar andere dingen. We gaan naar het ‘Blowhole’ aan de kust. Deze inham is een bijzondere speling van de natuur. Het zeewater wordt met veel kracht in de opening van de rotsige kust geperst, dat het er aan de bovenkant met veel kracht weer wordt uitgeblazen. Dat is echt een bijzonder gezicht.

Het gaat er soms ruig aan toe. Har heeft net gezegd er zijn niet van die heel hoge golven. En daar komt er één aan.... We gaan er snel met ons rug naar toe staan. Dat is maar goed, want we zijn allebei zeiknat!! Lachen, we werden op ons wenken bediend. Alleen de voorkant van onze kleding is nog droog.

We crossen verder door het park en stoppen bij klein parkeerplaatsje, omdat we naar een waterbron willen lopen. Het stikt er van de hagedissen. Die krijgen waarschijnlijk van bezoekers wel eens iets te eten, want uit alle hoeken en gaten komen ze je tegemoet. Ik maak wat foto’s en buig voorover. Komen er ineens twee hard aanhollen. Ik schrik me een slag in de rondte. Ben niet echt bang, maar ben er ook niet echt plat van hihi.

Wat mooi is in dit park dat er geen hekken staan om de meren waar de flamingo´s zijn. Alleen gele stenen geven aan dat je het beschermde gebied niet binnen mag. Voor zover wij het gezien hebben, houdt iedereen zich hier aan.

Inmiddels komt de zon af en toe om de hoek kijken en dan komen de hagedissen tevoorschijn. Daarvoor zagen we bijna geen hagedissen. Het aantal leguanen is ook wat minder dan de vorige keer. Als je ergens zit dan is het net of de bodem beweegt. Dit komt door de grote hoeveelheid hagedissen. Bijzonder hoor.

We rijden door naar Slagbaai. Slagbaai is een verbastering van ‘Slachtbaai’. Hier werden in verleden geiten geslacht, gezouten en verscheept naar Curaçao. Het mooie pand is in 2003 gerestaureerd, maar staat nu weer leeg. Het is moeilijk om hier geld te verdienen. Er staan veel bedrijven leeg.

Van Slagbaai gaan we verder en nu wordt de weg echt ruig. We komen soms helemaal vrij van onze stoelen. De uitlaat blijft gelukkig wel heel ;-) Onderweg komen we veel dieren tegen. Volgens ons hebben we heremietkreeftjes gezien. Maar weet het niet helemaal zeker. Eerst een kleintje en later een grote. Als je ze oppakt, dan trekken ze zich terug in hun schelp en na een poosje komt alles weer naar buiten.

Ook zien we prachtige vogels, waaronder volgens ons een Missionarisvogel, kleine pagegaaien met knalgele kopjes en kleine fleurige vogels. Echt mooi. Het lukt echter niet om de vogels te fotograferen. Onderweg komen we nog wilde ezeltjes tegen. We doen de motor uit en langzaam komen ze naar de auto gelopen. Het is dat we geen eten bij ons hebben, anders hadden ze misschien hun kop wel in de auto gestoken. We verblijven ruim vier uur in het park.

Op ons gemak rijden we naar ons complex. Vanavond onze laatste avond hier. Har wil nog een keer sparerib eten. Die zijn hier zo ontzettend lekker. Theo timmert aardig aan de weg. Op radio Bonaire horen we met regelmaat reclame voor het complex. De goedkoopste kamer kost vanaf 100 dollar per nacht. Dat vinden we een flinke prijs. Het is een mooi en goede complex, maar zoveel geld zouden wij er niet voor gegeven hebben. Bij ons zat het in de totaalprijs van onze reis.

Verder heeft Theo een lichtkrant langs de weg staan, waar hij zijn sparerib promoot en happy hour. Hij doet echt zijn best om zijn bedrijf te promoten.
Wij hebben het hier uitstekend naar ons zin gehad. Mooi eiland, leuke mensen, schoon en gezellig. We zijn benieuwd hoe het op Curaçao is. Morgen een vlucht van 30 minuten en dan weten we het.
Nou allemaal een fijn weekend en tot morgen.