Zaten we lekker op ons terras, ziet Har ineens een klein slangetje gaan. Hij was ongeveer 50 centimeter. We wilden hem op de foto zetten, maar daar had hij geen zin in. Jammer. De deur houden we wel goed gesloten, want het stikt hier ook van de hagedisjes. We hebben ons net wel bij ons, maar vangen van zo’n diertje is altijd een uitdaging.

Gisteravond heerlijk gegeten. Het was nog 24 graden. Wat wil een mens nog meer. Gisteravond nog wel even een bezoek gebracht aan de tandarts. Had al een paar dagen wat last van mijn tand. Maar gisteren was het echt niet leuk meer. Het hotel had voor ons gebeld en zeiden dat we langs moesten gaan. Helaas de tandarts was al gevlogen. De assistente gaf aan dat vrijdagmiddag vanaf half drie er een open spreekuur was. Als we eerder wilden, dan moesten we bellen.

Bij terugkomst in het hotel, hebben de medewerkers van de receptie het 06 nr van de tandarts gebeld. Zijn advies was om pijnstillers te geven en morgen (vandaag dus) rond half negen te bellen om een afspraak te maken. Dan hoefde ik niet te wachten.

Kan zeggen dat de nacht niet een van de beste was hihi. Mijn gezicht was al aardig opgezwollen. En dat werd in de loop van de nacht alleen maar erger. Ik ben net Broer Konijn. Ziet er echt niet uit. Mijn bovenlip steekt boven mijn onderlip uit en de rechterkant is precies het gezicht van een konijn. Har moet steeds lachen als hij naar mij kijkt. Het is echt geen gezicht.

We konden vanaf half negen bellen en klokslag half negen stonden we bij de receptie. De tandarts gaf aan dat hij er direct aan zou komen en mij voor het spreekuur zou helpen. Pfffff dat is fijn. Wij naar het naastgelegen dorp en na een paar minuten was de tandarts er. Mooi. Hup in de stoel en aanpakken maar (wilde ik graag ) Zegt de tandarts dat hij hem niet open gaat maken omdat het abces te groot is. Maar ik heb wel een antibioticakuur gehad en een pijnstiller. Nou dat is echt een goede, want na een half uur had ik echt weer praatjes. Praat alleen een beetje als een dronken lor, doordat mijn lip zo dik is.

Heb geen zin om de vakantie te laten verknallen. We gaan gewoon op pad. Ons doel is om naar een schiereiland te gaan. We rijden door prachtige bergen met veel bloemen en stoppen bij mooie stranden. Het is zo’n 27 graden en met een windje is dat prima uit te houden.

Har heeft (indien nodig) de woeste rijstijl overgenomen van de Italianen. Hij rijdt rustig, maar als ze gaan zitten duwen of er een potje van maken, laat hij zien wat zijn rijkunsten zijn.

Die rijkunsten komen erg goed van pas als we in een haven komen waar de straatjes zo smal zijn dat de auto er maar net door kan. Leuk om te doen, maar ook fijn dat we zonder schade aankomen haha. In het stadje is een klein restaurantje. We willen wat eten, maar de keuken is gesloten. De eigenaar biedt ons een sandwich aan, tot de kok roept dat hij wel een lekkere salade kan maken. Nou doe dat dan maar. Is toch aardig. De mensen zijn hier trouwens erg vriendelijk. Heel wat anders dan een paar jaar terug in het zuiden van Italië.

Inmiddels zijn we terug bij ons hotel en gaan we het er maar van nemen. Ondanks dat broer konijn voor wat oponthoud zorgde, hebben we een leuke dag gehad met erg mooi weer.