Bewust verdwalen

Gisteravond na het eten hebben we nog even gezellig staan praten met de buurman van ons hotel. Hij was 800 kg kersen aan het verwerken, zodat deze opgeslagen konden worden in zijn kelder. November is de gisting uitgewerkt en gaat de drank naar de fabriek zodat deze in flessen kan. De buurman vertelde dat hij de boomgaard en materiaal van zijn vader geërfd heeft. Een deel van de boomgaard heeft hij al verkocht. ’s Morgens gaat hij naar zijn werk en de middag gebruikt hij om te werken op zijn eigen bedrijf. Hij heeft drie kinderen, maar die willen geen van allen het werk op de boerderij van hem overnemen. 2 Kinderen studeren voor arts en de derde in de elektrotechniek. Hij is in zijn familie ‘de laatste der Mohikanen’. Toch heeft hij er geen problemen mee.

We hebben met hem nog even gesproken over de inzet van Polen. De buurman gaf aan dat de jeugd van tegenwoordig dit werk niet wil doen. Er worden veel Polen en Tsjechen voor een paar maanden ingehuurd. Deze mensen komen 2 maanden werken en hebben voor heel het jaar voldoende geld verdiend. We vragen ons wel of onder welke omstandigheden de Polen en Tsjechen hier verblijven. Tegenover ons hotel staat bij een andere buur een kunststof hokje in de tuin en daar verblijven mensen in. Onder deze warme omstandigheden echt geen pretje. Maar dat is in Nederland helaas soms niet anders. We zien dat de mensen hard werken en dan gun je hen een goede verblijfplaats. Dat gun je natuurlijk iedereen!

Tijdens het ontbijt leek het ons wel leuk om ‘verplicht te verdwalen’. Eens kijken waar we dan uitkomen haha. Nou we kunnen jullie vertellen dat is nog niet makkelijk hihi. Er zijn maar een paar hoofdwegen en als je een klein wegje ingaat dan mag je uiteindelijk niet verder. Je komt dan in de wijngaarden terecht. Als je dan weer terug rijdt, staan er overal weer borden en we bleven in een cirkeltje rondrijden. Missie mislukt. Maar we zijn niet voor 1 gat te vangen en we zijn verder weg gereden en toen lukte het wel.

We zijn nog een keer gaan kijken bij het kersenplukken. Een Duits gezin was in de boomgaard bezig. Hier dus geen Polen of Tsjechen. De vrouw vertelde ons dat de kersen die nu geoogst worden voor de Schnapps zijn. Het zijn oude kersenbomen en de kwaliteit is niet meer geschikt om zo te eten. Het boomschudapparaat is echt grappig. Ze sluiten het apparaat aan op de boom en rennen dan gauw naar de zijkant, anders krijgen ze al die kersen op hun knar. Ik heb een filmpje van het schudden gemaakt. Zal proberen om het online te zetten, maar weet niet of dat lukt. Foto’s is nl ook erg lastig. Maar wie weet.

Het is vandaag erg warm, 35 graden en we gaan naar een meertje om wat verkoeling te zoeken. Voor we daar naar toe gaan, stoppen we nog bij een klein tentje. Daar hebben ze erwtensoep!! Ha ha wie denkt er nu aan erwtensoep bij deze temperatuur. Maar een uitdaging is altijd leuk. Dus op naar de erwtensoep haha!! En hij was heerlijk. Een flinke fles Radler erbij. Helemaal goed.

Onderweg naar het meertje, stoppen we op een uitkijkpunt. Terwijl wij daar staan, komen er twee nonnetjes aanlopen. Er loopt er 1 voorop en 1 achterop. Daartussen lopen ongeveer 12 wandelaars. Allemaal netjes in ganzenpas. De nonnetjes passen goed op hun gasten. Dat kun je goed zien. Ze willen natuurlijk geen ‘schaapjes’ kwijt raken. Mooi hè.

Aan het meertje is het lekker. Er staat een klein beetje wind. Na een uur hebben we het toch wel weer bekeken en gaan we verder. Vanmorgen hebben we met de ARKO (alle ramen kunnen open) gereden. We gaan nu voor de AIRCO. En die kan het maar net koel houden. Via een prachtige route gaan we naar een fabriek waar wijn verkocht wordt. Heel de dag tussen de wijngaarden, maakt dorstig.

Binnen is het heerlijk koel. We geven aan dat we graag wat wijnen willen proeven. Verschillende flessen worden open getrokken. Even heb ik een flashback van de Engelse man die al die flessen open liet trekken en ze terug stuurde. Ik wijs er nl ook een paar af. Dat vind de vrouw geen probleem. Sterkeer nog als we zeggen dat we een bepaalde rode wijn lekker vinden, biedt ze aan om er toch nog 1 te proeven. En laat die laatste het nu worden. We kopen een doos rood en een doos witte wijn.

In de ruimte waar de wijnen staan, hangen ook wielrijdersshirts en petten. Die shirts kosten 40 euro en de petten 10 euro. Har zegt tegen de vrouw als we een doos nemen, krijg ik zeker wel een shirt cadeau? haha. Eerst kijkt ze wat raar, maar dat shirt vindt ze toch te gek, maar een pet mag hij wel uitzoeken. Terwijl Har staat te passen, zegt ze tegen mij, zoek er ook maar 1 uit. Wij allebei zo’n pet op en naar het magazijn. De man in het magazijn lachen. Wij dollen met de man. Zo heb je eigenlijk altijd wel weer lol. De dozen gaan op een steekkarretje en hup naar de auto.

En nu is de dag al weer voor een groot deel voorbij. Onbegrijpelijk dat de tijd zo vliegt. Het is onze laatste dag in het Zwarte Woud. Morgen gaan we weer naar huis. Hopen dat jullie blij zijn dat wij zo ons best gedaan hebben om het mooie weer jullie kant op te blazen. Al is het misschien iets te veel van het goede. Hou het koel met zijn allen en geniet van het leven!

Groetjes van de ‘Dwaallichtjes’