Vrolijke vissers en brutale ezels

Gisteravond over de aanslag in Parijs gehoord. Dat is toch echt vreselijk. We moeten er eigenlijk steeds aan denken. We volgen de ontwikkelingen via Radio Bonaire en begrijpen niet dat mensen tot dit soort daden in staat zijn. We proberen deze ellende opzij te zetten en te genieten van al het moois, al lukt dit toch niet helemaal.

We gaan vandaag doen wat we gisteren van plan waren. Elke morgen gaan we kijken of er weer een nieuw cruiseschip ligt aan de kade van Kralendijk. Vandaag is die er niet. Dat merken we direct als we door het centrum van Kralendijk rijden. Het is rustig ;-)

We starten weer bij La Cai. Het meer met de grote schelpen. Ik wil met mijn eigen camera nog foto’s maken. Har gaat lekker op zijn “burgemeesterstoel” zitten en ik maak een foto rondje. Ik raak aan de praat met een visser die zijn bootje zit te hozen. Zijn vangst heeft hij al verkocht. Hij had lagune snappers en barracuda’s gevangen.
Het wordt een dag van gesprekken met vissers.

Met elke visser die we tegen komen, gaan we in gesprek en zij tonen vol trots hun vangst. Er zit een knoepert van een vis bij, een kreeft, inktvissen, een AH zak vol met vis en nog een grote vis. De mannen zijn super trots op hun vangst. Bonairianen zijn echt vriendelijke en gezellige mensen. Ze lachen altijd en een praatje heb je zo gemaakt.

We gaan weer terug langs het mangrovebos en in het meer staan heel veel flamingo’s. Zo veel hebben we er nog niet bij elkaar gezien. We rijden verder langs de kust. Daar kunnen we geen genoeg van krijgen. Wat een geweld komt er op de kustlijn af. Kleine vissersbootjes verdwijnen tussen de hoge golven. Het lijkt net of zij ten onder gaan. Dat is kennelijk gezichtsbedrog, want de mannen staan 'gewoon'op het (kleine) achterdek.

Als we verder rijden komen we langs de slavenhutjes. In deze slavenhutjes sliepen de slaven in de week. In deze hutjes kun je alleen in het midden rechtop staan. Ze zijn echt heel klein. In de week werkten de slaven op de zoutpannen. Zij moesten het zout uit de zoutpannen scheppen en op grote bergen scheppent. In het weekend mochten zij naar huis. Lopend! Ze deden er minimaal 4 uur over om in het centrum van Kralendijk te komen. Tegenwoordig wordt alles machinaal verwerkt. De grote zoutbergen liggen er nu ook. Het is een mooi gezicht.

Onze volgende stop is bij de ezelopvang. Marina Melis uit Nederland is in 1993 begonnen met de opvang van zieke en gewonde ezels. We worden bij aankomst hartelijk door haar ontvangen. Vol trots verteld ze dat zij inmiddels 65 jaar is, maar al sinds 22 jaar zich hard maakt voor het welzijn van de ezels. Tot voor kort deed zij dit naast haar werk als manager van een groot hotel op Bonaire. De ezelopvang wordt verzorgd door vrijwilligers.

We gaan eerst kijken bij de zorgweide. Daar lopen ezels die extra zorg nodig hebben of moeders met veulens. Afgelopen zaterdag is er nog een veulen geboren. Hij is nu 5 dagen oud. Alle hengsten worden altijd gecastreerd. Bij de opvang willen ze niet fokken, maar voor dieren zorgen en het aantal wilde ezels op het eiland terug brengen. Op dit moment lopen er zo’n 600!!! ezels in de opvang. Zij gaan ook nooit meer weg, tot ze dood gaan natuurlijk. In het wild zijn er nog zo’n 300 ezels op het eiland. Deze proberen zij te vangen en ook deze hengsten worden gecastreerd. Zij krijgen een oormerk en mogen in het wild blijven leven. Sinds vorig jaar hebben zich geen verkeersongevallen meer voorgedaan met ezels. Dat is mooi.

We rijden het terrein op en binnen no time hebben we aardig wat ezels rond onze auto. Niet omdat zij ons aardig vinden, maar om iets te knagen natuurlijk ;-) Ze steken hun kop door het raam. Soms met drie tegelijk. Het is ineens druk in de auto haha. Ze zijn super brutaal. Als ze de auto aan zien komen, gaan ze dwars op de weg staan en als je stil staat schuiven ze naar voren naar het raam.

We hebben nog rijstkoeken bij ons en verdelen die onder een aantal ezels. Ze beginnen al te knagen met hun kop in het raam. Er ligt een flinke hoop rijstwafels in de auto. Als we doorrijden, lopen ze vlak naast de auto mee, met hun neus tussen het raam en de spiegel. De hengsten zijn het ergst. Het terrein is megagroot.

Overal staan voerbakken. ’s Morgens krijgen de ezels brokken (uit Nederland) en in de middag hooi. Het hooi is niet zo duur dat komt uit Venezuela (dat is hier net om de hoek) . Het voer uit Nederland komt met een container vol en kost wel veel geld. Geld dat vanuit sponsoring verkregen wordt. Het is echt super leuk. Wat opvalt is dat de ezels niet stinken. We hebben wel eens bij ezels gestaan en die stonken een uur in de wind. Dan zijn we het gebied helemaal door en rijden we naar het centrum van Kralendijk voor een lekker ijsje.

De dag is weer veel te snel gegaan, ondanks dat we niet veel doen. Morgen al weer onze laatste dag op Bonaire. We gaan nog een keer naar Het Washington nationaal park. Har wil nog een keer crossen. Nu maar hopen dat de nieuwe uitlaat het houdt ;-)