Struisvogels en 'Dikke Dames' ;-)

Vandaag de Oostkant van het eiland verkend. De dag begint super positief. Ze hebben de weg naar Willemstad voor ons verlegd. Binnen 5 minuten zijn we al bij Otrobanda. Toch aardig dat de Curaçaose bevolking dit voor ons gedaan heeft ;-).

Onzin natuurlijk. We hebben al die tijd zitten slapen. Als we andere borden gevolgd hadden, waren we niet zo lang onderweg geweest haha. Grappig hè, maar al doende leren we bij. Onze grootste les is dat we altijd!! Onze TomTom mee moeten nemen. We dachten nu dat we op de eilanden niet zouden verdwalen. Nou dat is eigenlijk wel een paar maal gelukt haha. Maar dat mag de pret niet drukken, want er is altijd wel wat leuks te zien. Je komt dan weer op plekken waar je anders niet zou komen.

Na ‘onze grote ontdekking’ zijn we naar Caracasbaai gereden. Dat is een leuke baai waar vooral de lokale bevolking graag komt. Ze zitten boven op de tafels onder een parasol. De mensen zijn hier lekker relaxt. Wij trouwens ook haha.

Ons eigenlijke doel was voor vandaag de struisvogelfarm. Daar worden honderden struisvogels gefokt voor hun vlees en veren. Het vinden van de farm is een uitdaging. We hebben een goede kaart, maar deze klopt niet altijd met de werkelijkheid. Dat hadden we al gehoord van een collega van mij die een paar weken geleden naar Curacao is geweest. Terwijl we langs de kant staan te kijken op de kaart, komt er een leuke Antilliaanse man die ons de weg wijst.

De aanwijzingen kloppen als een bus en we arriveren vlak voor de ‘safari’ begint bij de farm. Met een man of vijftien worden we in een truck geladen. De gids verteld op een leuke manier over het fokprogramma.

We kunnen zelf de struisvogels eten geven en op een struisvogelei gaan staan. Zo’n ei kan een gewicht van 100 kilo hebben. Je moet er alleen niet mee gaan gooien, want dan gaat hij wel stuk. Op de farm lopen ook hangbuikzwijnen die het restafval van de geslachte struisvogels opeten. Alleen de ingewanden van de struisvogels worden aan drie krokodillen gevoerd.

Na de toer gaan we het struisvogelvlees maar eens proeven ;-). We zijn hier tenslotte niet voor niets. We kiezen voor een struisvogelhamburger. De struisvogelbiefstuk was nogal aan de prijs voor een lunch tussendoor. Wat een vrekken zijn we hè ;-).

Het vlees lijkt qua smaak wat op shoarmavlees. Het is grof van structuur, maar erg lekker. Je kunt op het eiland ook leguaan eten, maar daar hebben we ons nog niet aan gewaagd.

Vlak bij de struisvogelfarm is het atelier van de kunstenares Selina. Zij maakt beelden van dikke dames. Nou daar voel ik mij helemaal bij thuis. Elk beeld is met de hand beschilderd. Ik vind die beelden leuk en wil er graag eens kijken. Als je aan komt lopen, voel je, je direct vrolijk. Al die kleuren en leuke figuren met de bonte kleuren. Bij de ingang staat een heel grote. Har gaat even genieten van de omvang van de dikke dame. Ja daar kan ik dan weer niet aan tippen hihi.

We chillen nog wat aan de kust en zitten nu heerlijk bij ons appartement tussen de vogels. Inmiddels weten we van Gerrit dat de grote gele vogel een Troepiaal heet. Gerrit nog hartelijk bedankt!

Komt er ineens een kolibrie nectar halen uit de bloeiende planten. Ik haal het niet om er een foto van te maken. Dat is wel jammer. Het was een prachtig vogeltje. Mooi om te zien hoe hij voor de bloem blijft hangen, doordat hij heel snel zijn vleugels beweegt.

Nog even kennis gemaakt met de buurman Frans. Frans zit hier voor 4 maanden. In die tijd gaat hij nog wat andere eilanden af, zoals St Maarten, St. Eustatius, Saba en Bonaire. Al 17 jaar overwintert hij in een warm land. Dat heeft hij goed geregeld. Zeker als je hoort wat voor weer het op dit moment in Nederland is. We denken wel aan jullie hoor.
Groetjes van ons en tot morgen.