politieagenten, bloedzuigers en grens mayarmar

We zijn in ons hotel in Mae Sot na een avontuurlijke dag. Onderweg naar Mae Sot stonden ongveer 20 km lang politieagenten op kruisingen van wegen. Een aantal hadden ook de schaduw opgezocht en zaten onder bosjes te wachten op wat komen zou. Wat er zou komen, weten wij ook niet. Er stonden langs heel de weg vlaggen. Het moet wel een belangrijk persoon geweest zijn, anders trommelen ze niet zo veel politieagenten op.

Het blijft voor ons dus een raadsel ;-) We reden door een prachtig bergachtig gebied. Het was wel een gevaarlijke weg, want er zaten onoverzichtelijke bochten in en soms halen de Thai in waar het helemaal niet mag. Dat was even later ook wel te zien, want er waren twee auto's frontaal op elkaar geklapt. We werden al ruim van te voren gewaarschuwd door tegemoet komende auto's.

Ik had gelezen dat er een grote boom was in een Nationaal park. Wij kwamen langs het Nationale park en we wilden de boom ook wel zien. We reden het park in en Har kocht een kaartje. Dat kostte wel enige moeite, want de ranger was alleen maar gericht op het bedrag. Dat was waarschijnlijk het enige dat hij in het Engels wist te zeggen. Met veel handen en voeten werk wist de ranger duidelijk te maken dat wij nog een stukje moesten lopen, maar de afstand was echt lastig. Uiteindelijk gaf hij aan 200 meter.

Een stuk verder in het park, parkeerden wij de auto en liepen naar het pad naar de boom. Was overigens geen 200 maar 400 meter. Maar ach we doen niet moeilijk. Wat is 400 meter ;-) Nou als je daar reuzentreden voor moet bewandelen, valt dat toch wat tegen haha. We vroegen ons af hoe die Thaise mensen dat met hun kleine beentjes doen. Het was wel een prachtige omgeving. Het was ontzettend stil op de geluiden van vogels na. Het rook er ook heel erg lekker. Na de toch wel moeizame tocht kwamen we bij de boom aan. Hij was wel groot, maar niet zo groot als we ze in Gambia gezien hebben. Toch was het de moeite waard.

We gingen er eens lekker voor zitten. Tijdens het lopen had ik het idee dat ik een klein steentje tussen mijn tenen had. Die wilde ik er gelijk eens even weghalen. Dat lukte niet echt, want het steentje bleek een bloedzuiger. Getver!!! Ik kreeg hem er niet af. Har moest er aan te pas komen en ook hem lukte het niet direct. Maar uiteindelijk was hij los. Ik liep nog wat rond en maakte wat foto's, toen ik weer een bloedzuiger aan mijn schoen had zitten. Die was natuurlijk ook op weg voor een sappig maaltje. Toen ik op de grond keek zag ik veel meer van die vieze bloedslurpers. Ze kronkelen recht omhoog. Net of ze de lucht afstroopten op mensengeur. Ik was er klaar mee. Wegwezen hier.

We moesten naar boven klauteren, want het was niet even de treden oplopen. Daar krijg je het warm van. Ineens begon het te stortregenen. We zijn nog nooit zo blij geweest met een regenbui. We hadden alleen geen droge draad meer aan ons lijf. Toen ik boven was, kon ik wel een zuurstoftankje gebruiken. Har desinfecteerde mijn teen op professionele wijze en ik kon er weer tegen aan.

Weer op weg met goede moed. In Mae Sot stopten we even om de straatnaam in te voeren in de TomTom. Ziet Har opeens dat er allemaal bloed aan de automat zit. Blijkt hij ook door een bloedzuiger gepakt te zijn. Als de bloedzuiger er af is blijf je best wel lang bloeden. Har en ik zijn nu echte bloedbroeders haha.

We zitten vlak bij de grens van Myarmar (voormalig Birma). Dat is goed te merken, want we zijn verschillende wegblokkades tegen gekomen. Bij de laatste kon de militair niet goed in onze auto kijken (we hebben donkere ramen). Har deed het raampje naar beneden en maakte een grapje. Hij had de lachers op zijn hand, want de andere militairen begonnen ook te reageren en te lachen. Is toch wel grappig vinden wij. Aan het eind van de weg waar ons hotel aan ligt, is de ' Vriendschapsbrug' . Deze brug verbindt Thailand en Myarmar met elkaar. Op dit moment is het rustig in de grensstreek. Dit was / is wel eens anders. Veel Birmezen zijn gevlucht naar Thailand. Er schijnen hier veel vluchtelingenkampen te zijn, maar die hebben we nog niet gezien.

Morgen gaan we bij de brug kijken en voor de rest weten we het nog niet. Dat bekijken we morgen verder. Wij vonden het weer een enerverende maar leuke dag.