Hagedisje in de kamer en buffels

Gisteravond lagen we op bed wat te chillen. Zien we ineens een hagedisje achter de gordijnen vandaan komen. Dat vonden we geen succes. Har ging op jacht om hem te vangen. Dat viel niet mee. Hij schoot van de ene kant naar de andere kant. Dan zat hij weer achter de gordijnen en was het een kunst om hem weer te vinden.

We moeten hem verdoven vond Har. Dat druist wel tegen alle dierenliefde in. Maar ja om nou te gaan slapen met de wetenschap dat er een hagedisje in je kamer zit, dan slaap je toch niet echt lekker ;-) We hebben een bus haarlak er bij gepakt en hem ingespoten. Hij viel op zijn rug van de muur, maar weg was hij weer. Har heeft echt de hele kamer overhoop gehaald. Uiteindelijk het bed op zijn kop en een zaklamp er bij en verdraaid daar zat hij helemaal onder het bed op een balkje. Weer een flinke dosis haarlijk en toen was hij verdoofd. Har heeft hem in een glas gevangen en toen vliegles uit het raam gegeven. Eigenlijk wel heel erg zielig, maar we hebben wel lekker rustig geslapen.

Vanmorgen lekker op tijd op pad gegaan. We rijden zo'n 200 kilometer langs de grens met Myanmar. Onderweg komen we langs een vluchtelingenkamp. Dat is echt droevig zoals die mensen moeten leven. Het kamp is ongeveer 2 km lang. Er staan ' huisjes' van bamboe en een bananenbladen dak. De ' huisjes staan op en in elkaar. Ik probeer foto's te maken, maar geneerde mij tegelijkertijd eigenlijk ook wel. We voelen ons super rijk en het is net of we aapjes aan het kijken zijn. het is echt zielig om te zien hoe die mensen moeten leven.

We zijn op de weg langs de grens veel controleposten gepasseerd. Bij het vluchtelingenkamp zijn de militairen zwaar bewapend. In tegenstelling tot de andere controleposten. Op het vluchtelingenkamp is wel een school. Er zijn veel scholen in Thailand. Grote complexen met veel sportmogelijkheden. We hebben er zelfs 1 met een eigen supermarkt gezien. Goed om te zien dat ze het ook voor de kinderen van de vluchtelingen doen.

We rijden op de doorgaande weg van Mae Sot naar Mae Sariang. Er is trouwens geen andere weg. Soms is de weg 4 rijstroken breed. Over het algemeen twee rijstroken, maar soms is er ineens nog maar 1 rijstrook en die zit ook nog vol gaten of is de weg afgebrokkeld. Het is wel een schitterende weg door de bergen. Dwars door het bos of jungle. We stapten uit om een aantal buffels te fotograferen. Onze brillen besloegen gelijk. Zo warm en vochtig was het. Er komt een (Europesche) man op een brommer en vraagt gelijk of we problemen hebben. We geven aan dit alles oke is en hij tuft weer lekker verder. Als we weer instappen besluiten we van de airco, ARKO (Alle Ramen Kunnen Open) te maken. We beleven op die manier veel meer de omgeving. We horen de geluiden en ruiken verschillende geuren.

Soms ruikt het heerlijk naar bloemen en soms ruikt het muf. We genieten enorm. De mensen hier in Thailand werken hard. Ze zijn altijd wel aan het werk. Groepen mensen zijn bezig nieuwe aanplant te poten. Als we nog een keer stoppen bij buffels in een modderpoel dan komt er direct een Birmaanse man kijken. Hij heeft een rode rok aan. Ik zwaai een vriendelijk naar hem en hij zwaait vrolijk terug. Vandaag veel buffels op de foto gezet.

Het is niet te geloven, maar we rijden in 1 keer naar ons hotel. Is overigens meer geluk dan wijsheid. We hebben een kamer met balkon en zien net achter de tuin een waterbuffel. Het is vandaag buffeldag ;-) Misschien staat het vanavond ook nog wel op het menu haha.