Grand Canyon en ongrijpbare Japanners ;-)

Er wordt op de tv de afgelopen dagen gewaarschuwd voor extreem slecht weer. Gisteravond keek ik naar de weersverwachting in Page en daar werd gewaarschuwd voor overstromingen. Hmmm het zal toch niet waar zijn. Laten we ons nog niet te druk maken, eerst maar eens een nachtje slapen ;-)

Vanmorgen werden we wakker met harde regen. Dat beloofde niet veel goeds. We kijken op de tv naar de weersverwachting en daar zien we beelden van hevige regen, overstromingen en auto's die volledig onder water staan. Er is een verkeersalarm afgegeven en scholen worden uit voorzorg gesloten. Op de tv kunnen we niet echt op de kaart zien in welke plaatsen het noodweer is. We nemen de plattegrond mee naar het restaurantje naast ons hotel.

Eerst maar eens ontbijten. Het restaurantje is helemaal in de stijl van Route 66. Echt geweldig. De eigenaar is een dikke Mexicaan. Hij maakt voor ons wafels en er is een buffet met allemaal lekkere gerechten. We vragen aan de Mexicaan of we een risico lopen als we naar de Grand Canyon willen. Totaal niet. Het extreme weer zit meer aan de oostkant. Het stelt ons gerust, maar we hebben wel medelijden met de eigenaren van zo'n 2000 auto's. Deze kunnen als verloren beschouwd worden. De meeste bestuurders zijn in het donker verrast door de hoeveelheid water. Voor zover we nu kunnen zien heeft iedereen het vege lijf kunnen redden.

Wij gaan met een gerust hart op weg. Het is een mooie route. Onderweg stoppen we nog om foto's te maken van de prachtige natuur. Overal staan gele bloemen en stuiken in bloei.

Na een tijdje zien we verschillende helicopters vliegen. We hebben de stille wens om boven de Grand Canyon te vliegen in een helicopter. Al snel zien we een vliegveld. Het is er erg druk, maar we gaan toch een poging wagen. We vragen of we vandaag nog mee kunnen. De man gaat zoeken, nadat wij eerst ieder apart op de weegschaal moeten. Iedereen wordt gewogen, anders komt de heli niet van de grond ;-)

De eerste mogelijkheid is morgen. Ik vraag nog even naar de prijs. $270,-- pp voor 45 minuten. Dus samen voor $ 540,-- drie kwartier de lucht in. Eigenlijk zijn we blij dat we niet mee kunnen, want als er plaats was geweest, dan was het toch moeilijk geworden. Al is het natuurlijk belachelijk veel geld. We lopen naar de uitgang en zien ineens de 3 Nederlandse meiden staan. Gisteren hebben we hen gesproken bij de hamburgertent.

Hoe toevallig is dit? De meiden hebben vanmorgen om 08.00 uur een vlucht boven de Grand Canyon gemaakt. Ze laten foto's en een filmpje zien. Ze zijn super enthousiast. Ze vragen wat onze volgende stop is, want als we elkaar weer zien gaan we eerst een bakkie doen. Zij moeten nu verder met een groep. Dat is toch grappig.

Op het heliveld staan 5 helicopters klaar om te vertrekken. We nemen even de tijd om te kijken. We staan vlak bij de eerste en als hij zijn propellors laat draaien zit je hele coupage in de war ;-) Het is wel een magnifiek gezicht. We gaan weer verder en dan komen we bij de toegang tot het park.

De ranger zit in zijn hokje en ik vraag of ik een foto van hem mag nemen. Hij zegt dat vind ik nou zo leuk dat je het vraagt, want de meeste mensen fotograferen mij ongevraagd. Hij werkt graag mee aan de foto en zet zijn beste snuit op. We rijden naar het bezoekerscentrum.
Na de auto geparkeerd te hebben, lopen we naar de plek waar we voor het eerst de Grand Canyon zullen zien. Echt GEWELDIG!!! Wat is dat een prachtig gezicht. De foto's geven niet weer wat je in het echt ziet.

Het is een bijzonder natuurverschijnsel. Vooral als de zon er op schijnt zie je mooie kleuren. Het schijnt dat bij zonsopkomst en zonsondergang de kleuren nog mooier zijn. Maar dit vinden we echt heel erg mooi. We lopen naar verschillende punten. Har klimt nog naar een smal uiteinden voor de ultieme foto ;-)

We rijden verder het park in en onderweg kun je op verschillende punten de Canyon inkijken. Het blijft prachtig. Ondanks dat er veel mensen zijn, merk je daar niet veel van. Het park is zo inmens groot dat iedereen eigenlijk 'oplost'. We willen graag nog naar Desert View. Daar kun je de Colorado River in de Canyon zien. Tevens is daar een oude uitkijktoren.

Als we daar aankomen, zijn er net een paar bussen met Japanners "geland". Ze popelen om foto's te maken en houden werkelijk met niemand rekening. Ze dringen voor, nemen 100 foto's van hetzelfde.
In Japan heb ik dit gedrag nooit gezien. Daar zijn ze zeer gedisciplineerd, gaan in de rij staan en om de beurt worden er foto's genomen. Hier in de VS zijn ze echt losgeslagen. Ik wil foto's maken en kom er gewoon niet bij. Een andere man deed ook verschillende malen een poging, maar die kleine Japanners zijn echt niet te grijpen. Ik ga er maar van uit dat ze over enthousiast zijn. Uiteindelijk heb ik gewoon mijn foto's gemaakt ;-)

We zagen ook een groep mensen die een papieren zak over hun hoofd hadden. De gids (zonder papieren zak over zijn hoofd) liep voorop en iedereen met de zak volgde door zijn voorganger vast te houden. Op het moment dat zij bij de canyon waren mochten de zakken er af. Was een bijzonder gezicht haha.

We moeten nu toch echt op pad naar Page. Dat is nog zo'n 2 uur rijden. Als we het adres intoetsen blijkt dat we straks in een andere tijdzone terecht komen. Het is daar 1 uur later. Grappig om mee te maken.

We toeren vrolijk door, maar zien al weer een mooie kloof en ja het is zonde om daar niet voor te stoppen. Het is geen Grand Canyon, maar deze is toch ook wel bijzonder. Bij de kloof hebben Indianen een winkeltje met handgemaakte spullen. Daar lopen we dan ook nog maar even langs. We krijgen er geen genoeg van. Elke keer verandert de natuur. Het is echt genieten.

We zijn vanmorgen met regen vertrokken, maar al snel werd het droog en hebben we zelfs de zon gezien. Dat hadden we niet verwacht na al die beelden van vanmorgen. We zijn echt spekkoper!

Net heerlijk gegeten en nu wordt het tijd om te chillen! Het was een fantastische dag.