Op zijn Amerikaans begonnen en een leuke sheriff

Vanmorgen zijn we ons zelf te buiten gegaan ;-). Echt op zijn Amerikaans een uitgebreid ontbijt genomen. Heerlijk maar niet goed om dit iedere dag te doen. Nu viel het bij ons nog mee. Er zat een man die liet wel 3 verschillende gerechten aanrukken. Uiteindelijk at hij niet alles op, maar nam de rest mee in een dogybag. Had hij de rest van de dag ook nog wat.

We zitten vlak bij Lake Powel en de Glen Canyondam. Daar willen we nog even een kijkje nemen. Helaas regent het en lukt het niet om mooie foto's te maken. Maar we hebben het voor het nageslacht vastgelegd ;-). Net als de brug over de canyon. We maken ook nog wat foto's van Lake Powel. Daar is het erg rustig vanwege het slechte weer.

Als we een poosje onderweg zijn, in de overigens prachtige omgeving, stuiten we op een ongeval. Er ligt een auto in de greppel. De auto is diverse malen over de kop geslagen en 1 van de inzittenden staat naast de auto. Hij ziet er niet uit, maar heeft kennelijk geen letsel. Wel hebben we gezien dat er naast het ongeval een helicopter geland is. Of deze een gewonde heeft afgevoerd weten we niet.

We overnachten vandaag in St. George. Op de route daar naar toe komen we langs Kanab. Dat noemt men ook wel 'Little Holywood'. In het plaatsje gaan we naar het bezoekerscentrum voor meer info. De man is zeer vriendelijk en loopt 'helemaal leeg' met informatie. We krijgen verschillende folders en een plattegrond. Langs zijn neus weg vraagt hij of we nog naar Las Vegas moeten. Ja dat willen we inderdaad. Nou dan hebben we pech. De rijksweg staat voor een deel onder water en een ander deel is volledig weggeslagen.

Dat is een tegenvaller, omdat we nu heel erg ver om moeten rijden. Maar altijd nog beter dan op de weg rijden terwijl hij instort. We krijgen van de man een kaartje met de alternatieve route. Fijn dat hij zo met ons meedenkt!

We hebben 'Little Holywood' al snel gevonden. We lopen langs een aantal panden die gebruikt zijn in verschillende speelfilms. Het is grappig om te zien. Ook binnen hangen nog veel foto's van filmsterren. In Kanab zijn 200 films en/of tv series opgenomen. Het is een leuke plaats.

Onze volgende stop is bij de Coral Pink Sand Dunes State Park. Hier zijn bijzondere duinen. Doot ijzeroxidatie hebben de duinen een rode kleur gekregen. Har merkt nuchter op dat dit niet anders is dan de Drunense Duinen. Alleen de kleur is anders ;-) We gaan er toch kijken. Net als bij alle nationale parken moet je toegang betalen. We hebben al wat gezien en ik ben bang dat Har gelijk heeft haha. We stoppen aan de kant om te overleggen of we nu wel of niet het park in gaan.

Staat de sheriff al druk naar ons te wenken. We rijden naar hem toe en leggen uit dat we aan het overleggen zijn. Hij zegt we kunnen het er met elkaar over hebben. We raken met hem aan de praat en Har zegt dat hij het park wel in wil om in de duinen te crossen. Dat mag wel zegt de sheriff. Het meisje dat achter hem staat, schut driftig haar hoofd. Niet doen! De sheriff geeft vervolgens aan dat hij het wel hoort als hij ons er uit moet komen trekken. Har vraagt hoe snel hij er dan kan zijn. Dat hangt af van hoelang Har er over doet om terug te lopen ;-) Har merkt op we kunnen toch even bellen als we vastzitten. Dat is pech zegt de sheriff, we hebben hier geen telefooncel.

Ik zeg we gaan het park niet in. Vraagt hij aan Har: "En wat vind jij daarvan?" Har zegt dat ik de baas ben haha. Ja zegt de sheriff in huis ;-)
Nee zegt Har zij is de sheriff;-) Dan raakt hij het spoor bijster en wenst ons een goede reis. Het was een leuke man. Hij ging eens op zijn gemak op het portier hangen en begon te kletsen. Hij was waarschijnlijk blij weer eens een levende ziel te zien, want het was in de middle of nowhere en super stil.

We rijden weer verder en komen in weer een ander gebied terecht. Het lijkt Oostenrijk wel. Echt heel mooi en we rijden steeds hoger de bergen in. Dat klopt wel want we zijn op weg naar het Cedar breaks national monument op 3048 meter. Onderweg komen we langs het Navajo meer. Echt mooi. Boven is het super koud. Brrrr we doen onze jas en vest aan.
Het uitzicht is een komvormig dal met diep van binnen palen en torens, waar diepe kloven door heen lopen. Vooral de verschillende kleuren zijn mooi.

We zouden het park nog wel verder in willen, maar we hebben een bezoek aan een Mormonen museum gepland staan in Cedar City. We komen eigenlijk elke dag tijd te kort om alle dingen te bezoeken ;-)
Voor het museum staat een grote graafmachine. Har klimt er in en alle mechanische onderdelen konden nog bewegen. In het museum is een originele postkoets van Wells Fargo. Daar zijn we benieuwd naar. Verder is te zien hoe de eerste Mormonen een bestaan hebben opgebouwd. De vrouw van het museum legt uit dat we plaats mogen nemen in de replica van de oude postkoets. De originele staat er naast. Daar is niet veel meer van over. Het is een leuk museum, maar het wordt nu toch echt tijd om naar ons hotel te gaan.

We voeren het adres in de TomTom in en raken in verwarring. We gaan weer naar een andere tijdzone. Zo krijgen we tussendoor ook nog een jetlag als het doorgaat ;-). Verder geeft de TomTom aan dat we nog ruim 2 uur moeten rijden. Slik, dat hadden we niet verwacht. We lopen zo lekker te freewheelen en vergeten helemaal dat we nog een stuk verder moeten.

Geen paniek, we hebben vakantie. We gaan op pad en dan blijkt dat we na ruim een half uur al op onze plaats van bestemming zijn. De TomTom geeft nog 2 uur reizen aan. Die is kennelijk echt in de war geraakt door die verschillende tijdzones ;-)

Het inchecken is zo gepiept en we bereiden ons voor op onze rit van morgen. We hebben inmiddels de alternatieve route berekend naar Las Vegas en deze is 2,5 uur langer volgens de TomTom. We houden rekening met nog langere reistijd. Het zal druk zijn, vanwege de afsluiting van de rijksweg. We gaan het allemaal meemaken. Nu eerst maar eens een hapje eten. Harry zegt: Alweer eten?? Na ons uitgebreide ontbijt hebben we de lunch overgeslagen. Een maaltijd mag dus best haha.